கமலாவும் கத்திரிக்காய்க் கூட்டும்.

என் அருமை மனைவி கமலாவுக்கு உள்ள எத்தனையோ நல்ல வழக்கங்களில் ஒன்று தினமும் என்னைக் கேட்டு எனக்கு இஷ்டமான சமையலை செய்வது தான். அதே சமயம் அது அவளுக்கு இஷ்டமான சமையலாகவும் அமைந்துவிடும். இது எப்படி என்று கேட்கிறீர்களா?
     நேற்று காலை நடந்த உரையாடலை அப்படியே தருகிறேன். கமலாவின் ’நோ-ஹௌ’வை யாவரும் தெரிந்து கொள்ளட்டும!
       ”ஏன்னா, உங்களைத்தானே, இன்றைக்கு என்ன சமையல் செய்யட்டும். வீட்டில் கத்திரிக்காய்தான் இருக்கிறது. கூட்டு செய்யட்டுமா?" என்று  கேட்டாள்.
         “கூட்டா கமலா  வேண்டாம். எண்ணெய்க் கத்திரிக்காய் குழம்பு செய்யேன்” என்றேன்.
  "எண்ணெய்க் கத்திரிக்காய் குழம்புதானே? செய்துவிடுகிறேன். அப்புறம்    அம்மா செய்கிற மாதிரி இல்லை, அப்படி இப்படி’ என்று ஆடக்கூடாது.”
   ”சரி வாயைத் திறக்காமல் சாப்பிடுகிறேன். போதுமா.?”
  ”இப்போ இப்படித் தான் சொல்லுவீங்கோ. அப்புறம் ஆயிரம் நங்கு நடிப்பீங்க.
எண்ணெய் க்கத்திரிக்காய் குழம்பு சமாசாரமே வேண்டாம்பா!”
    ”அப்படியானால் கத்திரிக்காயைச் சுட்டு, புளி மசியல் செய்யேன்.”
    ”ஐயோ, மசக்கையே! புளி மசியல் வேண்டுமாம். கேஸ் அடுப்பில் கத்திரிக்காயை சுட முடியுமா. அதற்கு கரி அடு்ப்பு வேண்டும், வருஷத்தில் ஒருநாள் கத்திரிக்காயைச் சுடுவதற்கு கரி அடுப்பையும் ஒரு மூட்டை கரியையும் நான் கட்டிக் காப்பாற்ற வேண்டுமா?....உங்க அருமை அக்கா சரோஜாதான் இன்னும் கரி அடுப்பு வைத்துக் கொண்டிருக்கா. என்னதான் ஆயிரம் சம்பாதித்தாலும், கேஸ் அடுப்பு வாங்க அவாளுக்கு மனசு வராது. அக்காகிட்டே நீங்க சீராடப் போகும்போது, தினமும் மூணு வேளையும் கத்திரிக்காயை சுட்டு மசியல் பண்ணிப் போடச் சொல்லி திருப்தியாக சாப்பிட்டு விட்டு வாங்க.”
”அதை விடு கமலா. இப்போ நான் சொல்வதைச் செய். பொடி போட்டு கறி பண்ணிவிடு. அட்டகாசமாக இருக்கும்” என்றேன், பொய்யான உற்சாகத்துடன்.  
”பண்ணிவிடுகிறேன். ஆனால் வீட்டை தலைகீழாகத் திருப்பினால் கூட ஒரு பிடி தனியா கிடையாது நானும் நாலு நாளாக தனியா வாங்கிண்டு வாங்கன்னு கத்திண்டிருக்கேன். ’சேர்ந்தா தனியாவா’ன்னு பேத்தலான சிலேடை ஜோக் அடித்துக் கொண்டு மசமசன்னு உட்கார்ந்திருந்தா எப்படி பொடி போட்டு கறி பண்றது. சொல்லுங்கோ?”
      ”இதோ பார் கமலா இப்போ என்னை கடைக்குத் துரத்தாதே. கத்திரிக்காயை வெறுமனே பொன் நிறமா வதக்கி வைத்துவிடு”
    ”வெறும் வதக்கல் தானே.  ஆஹா பண்ணிவிடுகிறேன். ஆனால் உங்கள் பெண் இருக்காளே ராங்கிக்காரி வாயில வைக்கமாட்டாளே! கத்திரிக்காயை. நிறுக்கா இலையிலிருந்து ஒதிக்கிவிடுவாளே. இந்த பிடிவாத குணங்களெல்லாம் அப்படியே உங்க அம்மாதான். ஹூம் ... கல்யாணம் ஆன புதுசுலே நான் இப்படித்தான் கத்திரிக்காய் வதக்கலை உங்க அம்மா இலையிலே போட்டுவிட்டேன். அப்படியே அதை விஷம் மாதிரி ஒதுக்கி வைத்ததும் இல்லாமல் ஒரு ’பாட்டு’ வேறு பாடினாளே, எத்தனை வருஷமானாலும் மறக்குமா! அப்போ உங்க அம்மா பாடினா, இப்போ உங்க பொண்ணு பாடுவா. தாராளமா வதக்கல் பண்றேன். பாட்டை கேக்ணும்னு என் தலையிலே எழுதியிருந்தா அதை எத்தாலும், யாராலும் அழிக்க முடியாது.”
      ”இதுக்காக ஏன் கண்ணைக் கசக்கறே கமலா? கத்திரிக்காய் போட்டு மோர்க் குழம்பு பண்ணிவிடு.”
    ”ஐயோ ... இந்த மனுஷனுக்கு வர்ற யோசனையைப் போய்  யார் கிட்ட சொல்லுவேன்? நேற்று சாயந்திரம் உங்க ஆபீஸ் சிநேகிதர்களை அழைத்துக்கொண்டு வந்தீங்க. அவர்களுக்கு காபி போட்டு கொடுக்கச் சொன்னீங்க. அதனாலே பால் தீர்ந்து போய் விட்டது. மோர், ஒன்ஸ்மோர் தான். இந்த அழகில் மோர்க்குழம்பு, தயிர்ப் பச்சிடி என்று சொல்றீங்க.”
   ”விடு கமலா. அப்போ வந்து ரஸவாங்கி பண்ணிவிடேன்.”
   ”கோலி குண்டு சைஸ்ல கத்திரிக்காய் வாங்கிண்டு வந்திருக்கீங்க . நீள கத்திரிக்காயில் தான் பண்ண முடியும் .குண்டு கத்திரிக்காயில் பண்ணால் வாயில் வைக்க வழங்காது. எனக்கேன் பொல்லாப்பு? நீங்க சொன்னதைப் பண்ணி விடுகிறேன்.”
    ”கமலா,  ரஸவாங்கி வேண்டாம். கத்ரிக்காய் கூட்டு பண்ணிவிடு.”
     "கத்திரிக்காய் கூட்டா? ஹூம்....சரி... உங்க இஷ்டப்படியே கத்திரிக்காய்க் கூட்டு பண்ணிவிடுகிறன். உங்களுக்குப் பிடித்ததைப் பண்ணுவதை விட எனக்கு வேறு என்ன வேலை?”
  இப்படியாக நேற்று காலை "என்" (அதாவது கமலாவின்) இஷ்டப்படியே கத்திரிக்காய் கூட்டு செய்தாள் கமலா!