பாரதி ராஜாவும் நானும்.-- கடுகு

”ஹலோ பாரதிராஜா.. எப்படி இருக்கீங்க?’
“அடேடே.. நீங்களா?  உங்களுக்கு நான் போன் பண்ணேனே நேற்று கூட..”
---  இப்படித்தான் கட்டுரையை ஆரம்பிக்க ஆசை. ஆனால் பொய் சொல்வதற்கும் ஒரு அளவு இருக்க வேண்டும் என்பது என் கொள்கையாதலால் முதலிலேயே சொல்லிவிடுகிறேன். பாரதிராஜாவை ஒரே ஒரு தரம்தான் சந்தித்து இருக்கிறேன். சுமார் ஒரு மணி நேரத்திற்கு மேலாக பேசியிருக்கிறேன். (“அப்படியா, இதை வைத்துக் கொண்டு பத்து பதிவு எழுதிவிட மாட்டீர்களா” என்று பலர் சொல்லக்கூடும். இல்லை, ஒரு பதிவு தான் எழுதப் போகிறேன்.)
*                *                      *
            ஒரு சமயம் டில்லியிலிருந்து சென்னை வந்திருந்தபோது வழக்கம்போல் ஆசிரியர் சாவி அவர்களை\ச் சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். அப்போது அவர் ‘சாவி பதில்கள்” எழுதி கொண்டிருந்தார்.
“இந்தாங்க  ஏழு, எட்டு கேள்வி கார்டுகள். பதில் என்ன எழுதலாம் என்று பாருங்கள்” என்றார்.
கேள்விகளில் ஒன்று, அப்போது  பாரதிராஜா எடுத்துக் கொண்டிருந்த  ‘வேதம் புதிது’ படத்தைப் பற்றி இருந்தது. இதுதான் கேள்வி: ”பாரதிராஜா, தன் வேதம் புதிது படத்தில் நமது வேதங்களைத் தாக்கி சில வசனங்களை சேர்த்திருக்கிறாராமே?
   சாவியிடம் கேள்வியை படித்துவிட்டு, நான் சொன்னேன், “படம் தயாரிப்பில் இருக்கிறது.. இந்த சமயத்தில் எப்படி கருத்துக் கூறமுடியும்?  பாரதிராஜா நமது வேதங்களைத் தாக்ககூடியவர் அல்ல. அப்படியே அவர் தாக்கி இருந்தாலும் கவலை வேண்டாம். நமது வேதங்களைச் சுலபமாக யாராலும் அழித்துவிட முடியாது.” என்கிற ரீதியில் சொன்னேன். நீங்கள் சொல்வது சரிதான். அப்படியே எழுதிவிடுகிறேன்.” என்று சொல்லியபடியே அதை எழுதிவிட்டார்.  இரண்டு தினங்களுக்குப் பிறகு சாவி இதழ் வெளியானவுடன், பாரதிராஜா இதைப் பார்த்திருக்கிறார். உடனே சாவி அவர்களுக்குப் போன் பண்ணி ”என்ன சார்,.கேள்வி பதில் பகுதியில் இப்படி எழுதி இருக்கிறீர்களே... வேதம் புதிது படத்தில் நான் தவறாக ஒன்றுமே சொல்லவில்லையே,,” என்பது மாதிரி சற்று வருத்தத்துடன் கேட்டிருக்கிறார்..
அதற்குச் சாவி “ஒன்று செய்கிறேன்.. உங்களைப் பேட்டிகாண ஒருத்தரை அனுப்புகிறேன். விரிவாக எல்லாவற்றையும் சொல்லுங்கள். அப்படியே போட்டுவிடுகிறேன்” என்றார்.. அன்று மாலை சாவி அவர்களைப் பார்க்கப் போனபோது, விவரங்களைச் சொல்லி விட்டு “ நீங்கள் போய் வந்தால் எனக்கு மட்டுமல்ல. பாரதிராஜாவுக்கும் திருப்தியாக இருக்கும்” என்றார்.. நான் “சரி” என்றேன். பாரதிராஜாவுக்குப் போன் செய்து, “எப்போது பேட்டி வைத்துக் கொள்ளலாம்?” என்று கேட்டார்.. மறு நாள் காலை பத்து மணிக்கு அலுவகத்தில் சந்திக்கலாம் என்று பாரதிராஜா சொன்னார்.
அவரிடம் சாவி, ”பத்துமணிக்குச் சரியாக ஒருவர் வருவார். அவரைக் காத்திருக்க வைக்கக்கூடாது. உடனே அவரை நீங்கள் சந்திக்க வேண்டும். சுமார் ஒரு மணி நேரம் வரை பேட்டி நீடிக்கலாம் ” என்றார்..  பாரதிராஜா ”சரி, சார்” என்றார்.
+          +                          +                     +                              +
மறுநாள் காலை  9.55க்கு பார்சன் காம்ப்ளெக்ஸிலிருந்த பாரதிராஜாவின் அலுவலகத்திற்கு நான் சென்றேன்.  அலுவலகத்தில் இருந்தவர்களிடம் பெயரைச் சொன்னதும் “உட்காருங்கள்... இதோ சார் வந்து விடுவார்:”என்றார்கள்.
சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு “வாங்க சார்...மேலே போகலாம்.”: என்று  சொல்லி அழைத்துப் போனார்கள்.
பாரதிராஜாவின் அறைக்குள் நான் நுழைந்ததும் முகமலர்ச்சியுடன் வணக்கம் சொன்னார்.. “வாங்க சார்... இன்று ஆயுத பூஜை.  பூஜையை முடித்துவிட்டு பேட்டியைத் துவங்கலாமா.. நீங்களும் பூஜையில் கலந்துகொள்ளுங்களேன்” என்றார். பூஜை முடிந்ததும் பேட்டியைத் துவக்கினேன்
தங்கு தடை  இல்லாமல் ஒரு கம்பீரத்துடன் தெளிவான கருத்துகளை மளமளவென்று சொன்னார், நான் கேட்ட கேள்விகள் அவருக்குப் பிடித்திருந்தன,
பேட்டி சாவியில்  வெளியானதும், அவர் சாவிக்குப் போன் பண்ணி தனது மகிழ்ச்சியையும் கட்டுரைக்குப் பாராட்டையும் தெரிவித்தார்,
*                              *                             *                       *
           இதற்கு சில வருஷங்களுக்கு முன்பு  நடந்ததை இப்போது சொல்கிறேன்.

டில்லியிலிருந்து சென்னை வந்திருந்த சமயம் பாரதிராஜாவின் ‘புதுமைப் பெண்’ படத்தைப் பார்க்கப் போனேன்.
படத்தைப் பார்க்கப் பார்க்க எனக்கு லேசான வியப்பு ஏற்பட்டது. (படம் எல்லா விதத்திலும் பிரமாதமாக இருந்தது என்பதை முதலிலேயே சொல்லி விடுகிறேன்.)  வியப்பிற்குக் காரணம், நான் எழுதிய ‘அலை பாயுதே கண்ணா” என்ற நாவலில் வரும் பல அம்சங்கள் அதில் இருந்தன. நிறைய ஒற்றுமைகள் இருந்தன. நம்முடைய நாவலைப் படித்து, அதன் பாதிப்பால் உருவான கதையாக  இருக்குமோ என்று நான் எண்ணும் அளவுக்கு பல ஒற்றுமைகள் இருந்தன.
        டில்லிக்குத் திரும்பியதும் பாரதிராஜாவிற்குக் கடிதம் எழுதினேன், ஒற்றுமைகள் எல்லாவற்றையும் பட்டியலிட்டு எழுதினேன்,. முடிவுரையாக ”என்னுடைய நாவலைப் பார்த்துக் காபி அடித்து இருக்கிறீர்கள் என்று நான் கூறவில்லை., வழக்குத் தொடரப் போகிறேன் என்றும் நினைத்துவிடாதீர்கள் .... சிற்சில சமயம் இரண்டு பேருடைய கற்பனையில் சில அம்சங்களில் ஒற்றுமைகள் ஏற்படக்கூடும். ஒருக்கால் உங்கள் உதவியாளர்கள் யாராவது என் நாவலைப் படித்து அதிலிருந்து சில சம்பவங்களை சொல்லியிருக்கலாம்” என்று எழுதினேன். இரண்டு மூன்று தினங்களுக்குப் பிறகு பாரதிராஜாவிடமிருந்து கடிதம் வந்தது. ”உங்கள் நாவலை நான் படிக்கவில்லை. அதை வாங்கிப் படித்துவிட்டு எழுதுகிறேன். ”சில சமயம் இரண்டு பேருடைய கற்பனையில் ஒரே மாதிரியான அம்சங்கள் வரக்கூடும் என்று தாங்கள் பெருந்தன்மையுடன் எழுதி இருந்தீர்கள். அதைப் பாராட்டுகிறேன்” என்கிற ரீதியில் சற்று நீளமான கடிதம் எழுதி இருந்தார்,
அதன் பிறகு அவருக்கு நானும் கடிதம் எழுதவில்லை. அவரும் எனக்கு எழுதவில்லை. . இதனால் எனக்கு எந்த வித வருத்தமும் இல்லை.