எம். எஸ். தரிசனம்

செங்கற்பட்டு சேவா சங்கத்திற்காக எம். எஸ் அவர்கள் ஒரு கச்சேரி 1952-ல் செய்தார். சங்கத்தின் தொண்டன் என்ற முறையில் கச்சேரி செய்ய வந்த எம். எஸ். அவர்களுக்கு நமஸ்காரம் போட்டேன்.  பிறகு கச்சேரி முடிந்து அவர் விடைபெறும்போது அவ்ரிடம் கையெழுத்து வாங்கினேன்..

அதன் பிறகு 1985-ல் அவரது உறவினர் திருமணத்திற்குப் போயிருந்து போது அவர் இங்கும் அங்கும் போய் எல்லாரையும் விசாரித்துக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்து வியந்து போனேன். குறுக்கே போன என்னிடம் “சாப்பிட்டீங்களா?” என்று பரிவோடு கேட்டார்.

2004-ல்  ஒரு நாள் என் டில்லி நண்பர் போன் செய்தார்.: என் பையன் ரவி அமெரிக்காவிலிருந்து வந்திருக்கிறான். அவன எம்.எஸ். அவர்களைப் பார்த்து ந்மஸ்காரம் சொல்ல ஆசைப்படுகிறான். நாளைக்குப் பகல் சென்னை வருகிறான். சாயங்காலம்  பார்ப்பதற்கு ஏற்பாடு செய்து கொடுங்கள்... ஆகட்டும், பார்க்கிறேன் அது இது என்று எது சொன்னாலும் என் காதில் விழாது... நீங்கள் தான் பிரபலமான ஆசாமியாச்சே!” என்று சொன்னார்.
எம். எஸ் அவர்களோ உடல் நலமில்லாமல் இருக்கிறர் என்பது எனக்குத் தெரியும். என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. ‘எதற்கும் முயற்சி செய்து பார்க்கலாமே: என்று திரு. ஆத்மா அவர்களுக்குப் போன் செய்தேன்
 என்னை அறிமுகம் செய்துகொண்டேன். ஆத்மா உடனே உற்சாகமாக: ”அடேடே.. நீங்களா? எப்படி இருக்கீங்க?  டில்லிதானே?” என்று மிகவும் பரிச்சியமானவரைப் போல கேட்டார். ( அவர் என் விசிறி என்பதைப் பின்னால் அறிந்தேன்.)
“ உங்களால் ஒரு காரியம் ஆகவேண்டும்.”
“என்னாலேயா? சொல்லுங்கோ.” என்றார்.
“அமெரிக்காவிலிருந்து என் நண்பரின் பிள்ளை ரவி வந்திருக்கிறார். அவர் எம். எஸ்.  அம்மாவை ஒரு தடவைப் பார்க்கவேண்டும் என்ற ஆசையினால் வந்திருக்கிறார். இதற்காகவே  வந்திருக்கிறார்....”
“ரொம்ப சந்தோஷம்.. உங்களுக்குத்தான் தெரியுமே.. அம்மா உடம்பு சரியில்லை.. ஒரு வியாதியும் இல்லை. வயது காரணமாகத் தள்ளாமை. படுத்தபடிதான் இருக்கிறார்.. யாரையும் பார்ப்பதில்லையே” என்றார்.
“ ஐந்து நிமிஷம் பார்த்து ஒரு நமஸ்காரம் செய்து விட்டு வந்து விடுவோம். நாங்கள் மூன்று பேர் தான் வருவோம்” என்றேன்.
“ சரி.. அப்படியானால் சரியாக நாலு மணிக்கு வாங்கோ”: என்றார்.
நான்கு   மணிக்கு எம். எஸ். அவர்களின் வீட்டுக்குப் போனோம்.. என்ன, எங்களுடன் இன்னும் மூன்று பேர் ஒட்டிக் கொண்டார்கள்! அம்மா இருந்த அறைக்கு ஆத்மா எங்களை அழைத்துக்கொண்டு போனார்.
கண்ணைப் பறிக்கும் வெள்ளை ஷீட்டைப் போர்த்தியபடி படுத்திருந்தார். அறையில் திருமதி விஜயா ராஜேந்திரனும் திருமதி கௌரி ராம நாராயணனும் இருந்தார்கள். ஏற்கனவே அவர்களுக்கு என்னையும் என் மனைவியையும்  தெரியும் என்பதால் “வாங்க.. வாங்க” என்று மலர்ந்த முகத்துடன் வர்வேற்றார்கள்.
      எம். எஸ்.அவர்களைப் பார்த்து “நமஸ்காரம்” என்றோம்.
அந்த  ஷீட்டின் வெண்மையும், பக்தியிலும் இசையிலும் ஊறியதால் முகத்தில் ஏற்பட்ட தெய்வீகக் களையும், எம்.எஸ். அவர்களைப் புத்தம் புது  மல்லிகை மலராக மாற்றி இருந்தன! ஆ! என்ன தேஜஸ்!
எம். எஸ். அவர்கள் என் மனைவியைப் பார்த்து,”உங்களைப் பார்த்திருக்கிறேனே”: என்றார். கமலாவிற்குத் தலைகால் புரியவில்லை அவரருகில் சென்றாள். அப்படியே கமாலாவின் இரண்டு கைகளையும் பற்றிக் கொண்டார். விடவே இல்லை.
நாங்கள் எடுத்துச் சென்ற மாம்பழங்களை அவ்ர் முன்னே வைத்தோம்..
“ என்னது, ஒரு மாந்தோப்பையே எடுத்துக் கொண்டு வந்துட்டீங்களே!: என்று சிரித்தபடி சொன்னார்.

ரவியை விசாரித்தார். சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரிக்க ரவி விரும்பினார். படுத்துக் கொண்டிருப்பவரை அப்படி நமஸ்கரிக்கக்கூடாது என்று ஆத்மா கூறினார். ஆகவே நமஸ்கரிக்கவில்லை.மீண்டும் நமஸ்காரம் சொல்லிவிட்டு விடை பெற்றோம்.
அந்த சாந்தமான் முகபாவமும், பரிவையும் பிரியத்தையும் பிரதிபலிக்கும் புன்முறுவலும்...அடாடா..நாங்கள் எம்.எஸ். அவர்களைப் பார்த்தோம் என்று கூறுவது தவறு.  தரிசித்தோம் என்று தான் சொல்லவேண்டும்!
ரவிக்கோ தன் ஜன்ம சாபல்யம் கிடைத்துவிட்டது போன்ற மகிழ்ச்சி.

.”அம்மாவை பார்த்துட்டேன். வந்த வேலை முடிந்து விட்டது. இன்னிக்கே அமெரிக்கா திரும்பிப் போகத் தயார்” என்றார்.
“ ரொம்ப தேங்க்ஸ்: என்றார் என்னிடம்.
“ பார்க்கப் போனால் நான்தான் உங்களுக்குத் தேங்க்ஸ் சொல்லவேண்டும். உங்களால்தான் எனக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைத்தது.” என்றேன்.
அந்த ஆண்டு  டிசம்பர் மாதம் எம். எஸ்.. காலமானார் .
கல்கி , ராஜாஜி ஆகியவர்கள் காலமானதும் டிசம்பர்  மாதத்தில்தான்

பின்குறிப்பு:   எம். எஸ்.அவர்களைப் பற்றி திரு /டி. சதாசிவம்  1966-ல்  ஆங்கிலத்தில் ஒரு 32 பக்க புத்தகத்தை எழுதி வெளியிட்டார். அந்த பிரசுரம் என்னிடம் உள்ளது. நிறைய புகைப்படங்கள் உள்ளன.  எந்த வலைப்பதிவிலும் அது இல்லை என்று  நினைக்கிறேன்.. புத்தகத்தை  டைப் செய்து படங்களுடன் ஒரு  PDF ஃபைலை வெளியிடலாம்  என்று எண்ணி இருக்கிறேன்.