ஆஹா கம்பெனி: ஆஹா சேர்மன்! -கடுகு

சில வாரங்களுக்கு முன்பு வரை பெர்க்‌ஷைர்  ஹத்வே   என்ற அமெரிக்கன்  கம்பனியின்  பெயரையோ  அல்லது  அதன் சேர்மன்  வாரன்  பஃபட்டின்  பெயரையோ நான்  கேள்விப்பட்டதில்லை. சேர்மன்  வாரன்  பஃபெட்டிற்கு வயது  80! உலகிலேயே மூன்றாவது  பெரிய  பணக்காரராம்!
தற்செயலாக அந்த கம்பெனியின் ஆண்டறிக்கையைப் பார்க்க நேர்ந்தது. சுமார் 100 பக்க அறிக்கையில் 90 பக்கத்தில் இருந்தது எதுவும் எனக்குப் புரியவில்லை. போதாதற்கு அவை மில்லியன், பில்லியன் என்ற கணக்கில் இருந்தன. 2009 ஆண்டு அந்தக் கம்பெனி ஈட்டிய லாபம் சுமார் 22 மில்லியன் டாலர்கள். ( இது எவ்வளவு ரூபாய் என்றெல்லாம் கணக்குப் பண்ணிக் கொண்டிருக்காதீர்கள்!)

     நியூயார்க் ஸ்டாக் எக்ஸ்சேஞ்சில் இதன் ஒரே ஒரு ’ஏ’’ ஷேரின் விலை: ஒரு லட்சத்து 25 ஆயிரம் டாலர்  விலை. (சுமார்  55 லட்சம் ரூபாய்!)
ஆண்டறிக்கையில் அச்சாகியிருந்த சேர்மனின் உரை மிக மிக சுவையாகவும் நகைச்சுவையாகவும் இருந்தது.  அதே சமயம் நேர்மையான உரையாகவும் இருந்தது. (இந்த உரை காபிரைட் செய்யப்பட்டது என்று போட்டிருக்கிறார்கள்!)
   தான் செய்த தவறுகளையும் தப்புக் கணக்குகளையும் வாரன் ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார்.    அதனால்  எத்தனை பில்லியன்  நஷ்டம் ஏற்பட்டது என்பதையும் மறைக்காமல் சொல்லியிருக்கிறார்.

அவரது உரையில் சிற்சில பாராக்களை ( தொடர்பு இல்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை)  இங்கு தருகிறேன்.

* நமது கம்பெனியின் சொத்து மதிப்பு 22 பில்லியன் டாலர்.  நாம் ஈட்டும் லாபமோ இவ்வளவு சொத்துக்கு முன்பு மிக மிகக் குறைவு,  தூசுக்குச் சமானம். இருந்தால் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். நாம் நிம்மதியாகத் தூங்கமுடிகிறதே!

* சென்ற ஆண்டு உங்கள் சேர்மன் மாபெரும் வியாபரத்தவறு செய்து விட்டார். அந்தத் தவறுக்கு முழுபொறுப்பும் அவரையே சாரும். .

* “நான் சொன்ன ஒரு யோசனையை போர்டில் எல்லாரும் எதிர்த்தார்கள். ’உங்கள் எல்லாரையும் விட நான் வயசானவன்; புத்திசாலியும் கூட’ என்று  அவர்களிடம் சொன்னேன். பின்னால் நிகழ்ந்தவைகளைப் பார்க்கும்போது “நான் வயசானவன்” என்பது மட்டும்தான் சரி!”

* நம் கம்பெனியில் இன்ஷூர் பண்ணியவர்களுக்குக் கிரெடிட் கார்ட் வழங்கும் திட்டத்தை ஆரம்பித்தோம்.  எதிர்பார்த்தபடி நிறைய பிஸினஸ் வந்தது. ஆனால் அவற்றில் பெரும்பாலானவை நல்லவைகளாக அமையவில்லை. நஷ்டத்தில் போய் முடிந்தன்.

* நமது கம்பெனியின் நிதி நிலைமை அறிக்கைகளை எப்போதும் வெள்ளிக்கிழமை மாலை தான் வெளியிடுவோம். காரணம், வார இறுதியில் நீங்கள் அவற்றைச் சாவகாசமாக படிக்க முடியும். இல்லாவிட்டால் மீடியாவில் வரும் அரைகுறை செய்தியைத்தான் படிப்பீர்கள். மீடியாக்கள் பல சமயம் செய்தியை முழுமையாகத் தருவதில்லை.  உதாரணமாக 2009 ம் ஆண்டு நமது கம்பெனி ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டது. ”இந்த ஆண்டு நமது பொருளாதாரம் மிகவும் சீர் குலையக்கூடும்.  ஆனால் இதன் விளைவாக ஷேர் மார்கெட் ஏறுமா அல்லது இறங்குமா என்று கூறமுடியாது என்ற நம் அறிக்கையின் முதல் பாதியை மட்டும் மீடியா வெளியிட்டன. இந்தப் பாதி அறிக்கையைப் படித்தவர்கள் மார்க்கெட் விழுந்துவிடும் என்று நினைத்தார்கள்.  ஆனால் 7000 பாயின்டிலிருந்த மார்க்கெட் வருட முடிவில் 10000 பாயின்டாக உயர்ந்தது.

* நமது கம்பெனியின்  1981 ம் வருட ஜெனரல் பாடி கூட்டத்திற்கு வந்தவர்கள் மொத்தம் 12 பேர் ( சைபர் எதுவும் விட்டுப் போகவில்லை!). 2009 ம் ஆண்டு கூட்டத்திற்கு வந்தவர்கள் மொத்தம்: 35000 பேர்.

* *நமது கம்பெனியில் ஆறு குரூப்கள் உள்ளன.  குரூப்பின் மேனேஜர்கள் சூராதி சூரர்கள். நமது கம்பெனியில் இதுவரை எந்த ஒரு மேனேஜரும் வேலையிலிருந்து ராஜிநாமா செய்ததில்லை. ரிடையர் தான் ஆகியிருக்கிறார்கள்.

*1985 ல் நமது கம்பெனியில் அஜித் மேனேஜராக சேர்ந்தார். அஜித் நிச்சயமாக ஒரு சூப்பர் ஸ்டார். நான் என்ன செய்தேன் தெரியுமா? அஜீத்தின் பெற்றோருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினேன். ”அஜித்திற்கு தம்பி இருக்கிறாரா? இருந்தால் அனுப்புங்கள். எங்கள் கம்பெனியில் சேர்த்துக் கொள்கிறேன்” என்று எழுதினேன். நான் எதிர்பார்த்தது போலவே “ இல்லை” என்று பதில் வந்தது. அஜித் மாதிரி இன்னொருத்தர் இருக்கமுடியாது என்பது எனக்குத் தெரியும்.

* சென்ற வருடம் ஜெனரல் பாடி மீட்டிங்கிற்கு வெளிநாடுகளிலிருந்து 800 பேர் வந்திருந்தனர். அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு நினைவுப் பரிசைக் கொடுத்தோம். இந்த வருடம் தரப்போவதில்லை. காரணம், சென்ற தடவை 800 அன்புப் பரிசு கார்டில் வைஸ் சேர்மென் சார்லஸும் நானும் கையெழுத்துப் போட மட்டும் இரண்டரை மணி நேரம் தேவைப் பட்டது.

*              *       *                   *

வாரன் பஃபெட் கடந்த 54 வருடங்களாக ஒரே வீட்டில் தான் வசிக்கிறார். இவ்வளவு பில்லியன் வருவாய் உள்ள கம்பெனியின் சேர்மனின் சம்பளம்  ஒரு லட்சம் டாலர்தான். உலகிலேயே இது மிகமிக குறைவான சதவிகிதம் தான் என்கிறார்கள்.

”என்னுடைய சொத்தில் 99 சதவிகிதம் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு நன்கொடையாகத் தரப்படும்” என்று அவர் சொல்லி இருக்கிறார்.

இன்றைக்கும் இவர் காரைத் தானே  ஓட்டிச் செல்கிறாராம்.

இந்த கம்பெனியின் ஜெனரல் பாடி மீட்டிங்கை ஒரு திருவிழாவாக நடத்துவார். ஆட்டம், பாட்டம், மேஜிக் , கேளிக்கை, உணவுத் திருவிழா என்று ஒரே கோலாகலம் தான்.

இந்தப் பதிவை எழுதிக்கொண்டிருக்கும் பொழுது வந்த தகவல். வாரன் பஃபெட், சுமார் 37  பில்லியன் டாலர்களை  பில் கேட்சின் தொண்டு  நிறுவனத்திற்கு வழங்கினார் என்ற செய்தி வந்தது. பில் கேட்ஸின் டிரஸ்டின் உபதலைவர் வாரன் பஃபெட்.  ( இந்த தொகை ஜெர்மனியின் ஒரு வருஷ ராணுவ பட்ஜெட் தொகையின் அளவு என்று நாலும்  தெரிந்த ஒரு நண்பர் சொன்னார்!)

காலம் சென்ற இவருடைய மனைவியின் பெயரில் ஒரு டிரஸ்ட் அமைத்திருக்கிறார். இவருடைய சொந்த சொத்தை நிர்வகிக்க ஒரு அதிகாரியை நியமித்திருக்கிறார். அவர் வாரன் பஃபெட்டின் மகளின் முன்னாள் கணவராம்!  இது எப்படி இருக்கு!

பின் குறிப்பு1:
1 மில்லியன் = 1,000,000
1 பில்லியன் = 1,000,000, 000
பின் குறிப்பு 2:.
வாரன் பஃபெட் ஏராளமான பொன் மொழிகளை உதிர்ப்பாராம். நகைச் சுவையுடனும் அவை இருக்கும். அவைகளில் சிலவற்றைப் பின்னால் போடுகிறேன்.
பின் குறிப்பு 3:
ஆண்ட றிக்கையிலிருந்து சில வாசகங்கள்:
* During 2009, he (Ajit jain,  Manager of a group) negotiated a life reinsurance contract that could produce $50 billion of premium for us over the next 50 or so years.
* If (Vice chairmன்n) Charlie, I and Ajit are ever in a sinking boat – and you can only save one of us – swim to Ajit.
* Our best guess is that 35,000 people attended the annual meeting last year (up from 12 – no zeros omitted – in 1981).
* Charlie and I will convene the annual meeting at 3:45. If you decide to leave during the day’s question periods, please do so while  ( Vice Chairman ) Charlie is talking. (Act fast; he can be terse.)

* Be sure to visit the Bookworm( during the AGM) . Among the more than 30 books and DVDs it will offer are two new books by my sons: Howard’s Fragile, a volume filled with photos and commentary about lives of struggle around the globe and Peter’s Life Is What You Make It. Completing the family trilogy will be the debut of my sister Doris’s biography, a story focusing on her remarkable philanthropic activities. Also available will be Poor Charlie’s Almanack, the story of my partner. This book is something of a publishing miracle – never advertised,yet year after year selling many thousands of copies from its Internet site.
* At 86 and 79, Charlie and I remain lucky beyond our dreams. We were born in America; had terrific parents who saw that we got good educations; have enjoyed wonderful families and great health; and came equipped with a “business” gene that allows us to prosper in a manner hugely disproportionate to that experienced by many people who contribute as much or more to our society’s well-being. Moreover, we have long had jobs that we love, in which we are helped in countless ways by talented and cheerful associates. Indeed,over the years, our work has become ever more fascinating; no wonder we tap-dance to work. If pushed, we would gladly pay substantial sums to have our jobs (but don’t tell the Comp Committee).